Armiku im ka tre djaj brenda vetes. Të parin e ka tek gjenitalet, të dytin në zemër, të tretin në gojë. I pari i ngjason një marinari që e lë ujin të hyjë nga kili i anijes dhe uji, duke u shtuar gradualisht, e mbush anijen plot. Atëherë anija fundoset dhe mbytet. Kjo anije simbolizon trupin e tij pre të tundimeve dhe epsheve që i përngjajnë stuhisë. Epshi hyri në fillim nga kili, domethënë nga gëzimi që ai provoi nga mendimet e këqija. Meqenëse nuk u bëri ballë me anë të pendesës e as i mbylli vrimat me gozhdat e përkores, uji i epshit u shtua dita ditës si pasojë e lëshimeve të tij.

Kur anija u mbush e u stërmbush me lakmitë trupore, uji vërshoi dhe e fundosi me epshe e ai nuk mundi të arrijë në portin e shpëtimit. Djalli i dytë, që i banon në zemër, është si një krimb brenda mollës që fillimisht bren zemrën e mollës dhe pastaj, pasi lë aty jashtëqitjet, vërtitet nëpër mollë derisa ajo kalbet e tëra. Kështu sillet djalli. Në fillim rrënon vullnetin dhe dëshirat e mira të njeriut, që janë si zemër ku gjenden gjithë forca dhe mirësia e mendjes dhe pasi zemra zbrazet prej këtyre të mirave, ai vë në vend të tyre mendime dhe dëshira për botën që ky njeri deshi më shumë. Pastaj e shtyn edhe trupin drejt kësaj kënaqësisë së vet dhe për këtë arësye kurajoja dhe të kuptuarit bien dhe jeta bëhet e mërzitshme. Ai është vërtet një mollë pa zemër, pra një njeri pa shpirt, duke qenë se ai hyn në kishë pa zemër pasi nuk ka dashuri.

Djalli i tretë është si një shigjetar i cili, duke hedhur vështrimin nga dritaret, godet të pavëmendshmin. Si mundet djalli të mos jetë në një njeri që e përmend në çdo bisedë? Atë që duam më tepër, e përmendim më tepër. Fjalët e ashpra me të cilat lëndon të tjerët janë si shigjeta të gjuajtura nga po aq dritare sa janë herët që ai përmend djallin apo aq herë sa fjalët e tij lëndojnë të pafajshmit dhe shkandullojnë të thjeshtët. Unë që jam e Vërteta betohem se do ta ndëshkoj me zjarr e squfur si një të përdalë, me gjymtime si trathtar dinak, me turp të përhershëm si përqeshës të Zotit. E megjithatë, për sa kohë shpirti dhe trupi i tij janë ende bashkë, mëshira ime është e hapur për të. Çfarë i kërkoj është që të ndjekë shërbimet hyjnore më shpesh, mos të ketë frikë nga qortimet, të mos dëshirojë ndere dhe mos ta përmendë më atë emër të mbrapshtë.