Atë njeri e kam armik për vdekje, pasi ai tallet me Mua. Ai i plotëson vetes me sa mundet çdo tekë e dëshirë. I përngjan një njeriu që gjendet në një urë të ngushtë e në të majtë ka një humnerë. Kush bie brenda nuk del dot më prej aty. Në të djathtë ka një anije. Nëse kërcen brenda saj dhe përpiqet t’ia mbathë, ka ende ca shpresë për të mbijetuar. Kjo urë simbolizon jetën e tij të vajtueshme, të trishtueshme. Ai nuk sillet as si luftëtar as si shtegtar që përparon çdo ditë. Përkundrazi, qëndron shtrirë me dembelizëm, duke dëshiruar të rrëkëllejë ujrat e sensualitetit. Dy fate e presin nëse e lë urën. Do të gremiset në humnerë, domethënë në fund të ferrit, nëse kthehet në të majtë, pra nëse bën vepra trupore. Ose, nëse kërcen brenda në anije, do të shpëtojë nëse bën përpjekje, domethënë nëse pranon disiplinën dhe urdhëresat e Kishës së Shenjtë, gjë që kërkon ca përpjekje nga ana e tij por në sajë të tyre do të shpëtohej. Pra le të bëjë kthesë shpejt, përpara se armiku ta flakë kokëposhtë nga ura, pasi atëherë kot do të thërriste sepse nuk do të dëgjohej dhe do të përfundonte në dënim të përjetshëm."