Nusja ka një vegim të ndëshkimeve që e presin një shpirt ende gjallë fizikisht. Këto ndëshkime, nëse shpirti kthehet përpara se të vdesë, shndërrohen në nderin dhe lavdinë më të madhe për të. |
Libri 4 – Kapitulli 34 |
M’u duk sikur pashë ca njerëz që bënin gati litarë dhe përgatisnin kuaj dhe disa të tjerë që merreshin me farkëtimin e kunjave metalike ose me ndërtimin e një trekëmbëshi. Ndërkaq u shfaq një vajzë që duhej e shqetësuar. Ajo më pyeti nëse e kuptoja çfarë po shihja. Kur i thashë se nuk e kuptoja, ajo ma ktheu: "Ky është ndëshkimi shpirtëror që po përgatitet për atë që njeh ti. Litarët janë për të lidhur kuajt që do të tërheqin shpirtin e tij. Kunjat janë për t’i çjerrë hundën, sytë, veshët dhe buzët. Trekëmbëshi për ta varur."
|
SQARIM |
Personi në fjalë ishte marshall i mbretit. Ai erdhi në Romë me aq përvujtëri dhe pendesë sa shpesh i përshkonte stacionet kokëzbuluar e i lutej Hyjit dhe u kërkonte edhe të tjerëve që të luteshin për të që ai mos kthehej në atdhe nëse rrezikonte të mëkatonte si dikur. Hyji e dëgjoi uratën e tij. Kur iku nga Roma dhe shkoi në Montefiaskone, ai u sëmur dhe vdiq atje.
Edhe një zbulesë tjetër ka të bëjë me të: "Bijë, ja ç’bën mëshira e Hyjit, çfarë arrin një synim i mirë. Ky shpirt ishte mes nofullave të luanit, por synimi i mirë e shpëtoi prej dhëmbëve të luanit dhe tani është në rrugën drejt atdheut dhe do të përfitojë nga të gjitha të mirat e kishës së Hyjit." |