Krishti i flet nuses dhe i jep tre rregulla, konkretisht që të mos dëshirojë tjetër përveç ushqimit dhe veshjeve, mos të dëshirojë përfitime shpirtërore përveçse sipas vullnetit të Hyjit dhe të mos trishtohet për asgjë përveç mëkateve të veta dhe të të tjerëve. I thotë edhe se ata që nuk dëgjojnë të kthehen dhe t’i shlyejnë mëkatet me pendesë të rreptë në këtë jetë, do të gjykohen rreptësisht në gjykimin hyjnor. |
Libri 4 – Kapitulli 93 |
Biri thotë: "Po të jap tre rregulla: e para, të mos dëshirosh asgjë përveç ushqimit dhe veshjeve; e dyta, të mos dëshirosh gjëra shpirtërore përveçse sipas vullnetit Tim; e treta, të mos të të vijë keq për asgjë përveçse për mëkatet e tua dhe të të tjerëve. Nëse të vjen keq, sill ndërmend gjykimin Tim të rreptë të cilit duhet t’i trembesh dhe mendo për kë tashmë është gjykuar. Ai hyri në manastir me tre synime në mendje. Nuk donte të punonte dhe nuk donte që të shqetësohej për ushqimin. Në radhë të tretë, ai mendoi me vete si vijon: 'Nëse më pushton tundimi i mishit, do të jem në gjendje në një farë mënyre t’i shpëtoj pa marrëdhënie fizike.' Për gjithë këtë ai vuante në tre mënyra. Meqenëse nuk donte të punonte, ai u detyrua të punonte me kërcënime dhe goditje. Për synimin e dytë ai vuajti lakuriqësinë dhe mungesën e ushqimit. E treat, ai u përçmua nga të gjithë aq shumë sa nuk ishte në gjendje të përjetonte asnjë kënaqësi në sensulitetin e vet.
|
SQARIM |
Ky vëlla kish një mëkat të fshehtë dhe kurrë nuk kish dëshiruar ta rrëfente. Me urdhër të Krishtit, Zonja Brixhidë shkoi tek ai dhe i tha: "Shqyrtoje veten më me kujdes pasi ka diçka të fshehur në zemrën tënde dhe po nuk e the nuk do të vdesësh dot." Ai iu përgjigj se nuk kishte asgjë që të mos e kishte thënë në rrëfim. Por ajo tha: "Sill ndërmend arësyen pse hyre në manastir dhe me ç’synim ke jetuar deri tani dhe do ta gjesh të vërtetën në zemër."
Pastaj ai shpërtheu në lotë dhe tha: "Qoftë bekuar Hyji që të dërgoi tek unë! Tani që fole për të fshehtën time, dëshiroj t’u them të vërtetën atyre që po dëgjojnë. Kam diçka që ndryej në zemër që kurrë nuk kam guxuar ta nxjerr. Sa herë që pendohesha në rrëfim për mëkatet e tjera të mia, gjuha më lidhej gjithmonë në lidhje me këtë. Më kapte një ndjenjë turpi shumë e madhe dhe nuk arrija ta rrëfeja pengun e fshehtë të zemrës sime. Sa herë që bëja rrëfim të zemrës, shpikja ndonjë fjali të re përmbyllëse. Thoja: 'Atë, e rrëfej fajin tim për të gjitha mëkatet që thashë, madje dhe për çdo mëkat tjetër që nuk kam përmendur.' Mendoja që në këtë mënyrë të gjitha mëkatet e mia të fshehta do të faleshin. Por tani, Zonja ime, në do Hyji, jam gati t’i tregoj botës mbarë gjithçka kam fshehur në zemër për kaq kohë." U thirr një rrëfyes dhe ai me lotë në sy rrëfu të gjitha mëkatet e tij. Vdiq po atë natë. |