Maria sprak: "Overweeg het lijden van mijn Zoon, dochter. Het voelde alsof zijn ledematen mijn eigen ledematen en hart waren. Net zoals andere kinderen gewoonlijk in de baarmoeder gedragen worden, zo was hij ook in mij. Hij was echter ontvangen door de vurige barmhartigheid van Gods liefde, terwijl anderen zwanger raken door de vleselijke lust. Zijn neef Johannes zei dus terecht: “Het Woord is vlees geworden.” Hij kwam en was in me door liefde. Het Woord en de liefde schiepen hem in mij. Hij was voor mij als mijn eigen hart. Dit is waarom het voor me voelde alsof de helft van mijn hart geboren werd en uit me ging, toen hij geboren werd. Toen hij leed, voelde het alsof mijn eigen hart leed. Als iets half buiten en half binnen is en het deel dat eruit is wordt gekweld, voelt het innerlijke deel dezelfde pijn. Op dezelfde manier was het alsof mijn eigen hart werd gegeseld en verwond toen mijn Zoon werd gegeseld en verwond.

Ik was de persoon die het dichtst bij hem stond bij zijn lijden en was nooit van hem gescheiden. Ik stond dichtbij zijn kruis en, zoals hetgeen dat het dichtst aan het hart is het meeste pijn doet, zo was zijn pijn voor mij moeilijker dan voor de anderen. Toen hij zijn blik vanaf het kruis naar me omlaag wierp, stroomden mijn tranen uit mijn ogen als bloed van de aderen. Toen hij me overweldigd van pijn zag, werd hij zo verdrietig over mijn pijn dat alle pijn van zijn eigen wonden verdwenen vanwege mijn pijn. Ik durf dan ook te zeggen dat zijn pijn mijn pijn was en zijn hart het mijne. Net zoals Adam en Eva de wereld verkochten voor één appel, kan je zeggen dat mijn Zoon en ik de wereld teruggekocht hebben met één hart. En dus, mijn dochter, denk aan mij, want ik was bij de dood van mijn Zoon en het zal niet moeilijk voor je zijn om de wereld op te geven.”