Nëna thotë: "Ju keni një shprehje që thotë se, 'Një gjë e tillë mund të më bënte ta braktisja atdheun.' Këtë po të them tani: Nuk ka mëkatar aq të madh në botë – mjaft që ta pranojë me zemër se im Bir është Krijuesi dhe Shëlbuesi i gjithësisë dhe ta dojë Atë – që unë të mos jem gati të shkoj menjëherë tek ai si një nënë e mirë tek i biri, e ta përfqafoj e t’i them: 'Ç’dëshiron, biri im?' Edhe sikur të meritonte ndëshkimin më të rëndë të ferrit, prapë se prapë, nëse ai ka synimin për t’i përbuzur nderet tokësore apo lakminë ose epshin trupor, që kisha i dënon, dhe nuk dëshiron tjetër përveçse gjërave të nevojshme, atëherë ai dhe unë do t’ia kalojmë bashkë shumë mirë.

Thuaji atij që kompozon këngë në nderin tim – jo për hir të lëvdatave të tij, por për nder të Atij që është i denjë për çdo lëvdatë për veprat e Tij – se ashtu si princërit tokësorë i shpërblejnë materialisht ata që i lëvdojnë, edhe unë do ta shpërblej atë shpirtërisht. Ashtu siç ka shumë nota në një rrokje të vetme, ashtu i pëlqen Hyjit t’i japë atij një kurorë në qiell për çdo rrokje të këngëve. Do të thuhet për të: 'Ja ku po vjen thurësi i lëvdatave që nuk kompozoi për interes material por vetëm nga dashuria për Hyjin.' "