KAPITULLI 1

Gjon Ungjilltari i tregon nuses se asnjë vepër e mirë nuk mbetet pa shpërblim,

se Bibla ia kalon gjithë shkrimeve të tjera dhe rreth nje mbreti -

cub, trathtar, plangprishës etj. Shën Gjoni e këshillon mbretin t’i

përbuzë pasuritë dhe nderet për hir të Hyjit.

KAPITULLI 2

Nusja ka një vegim të habitshëm dhe Hyji ia shpjegon.

Sipas shpjegimit, kafsha simbolizon të pagëzuarit,

peshku paganët dhe tre turmat miqtë e Hyjit.

KAPITULLI 3

Një bisedë e mrekullueshme mes Hyjit dhe nuses në formë pyetjesh

dhe përgjigjesh në lidhje me një mbret dhe të drejtën e trashëgimisë

në mbretëri dhe si disa territore duhet të reklamohen

nga pasardhësit e disa të tjera jo.

KAPITULLI 4

Hyji i flet nuses për dy shpirtra, të mirin dhe të ligun;

dhe për një zonjë që kishte luftë mendimesh që shkaktohej

nga frymëzimet e shpirtit të mirë dhe tundimet e shpirtit të keq;

dhe si duhet vepruar në raste të tilla.

KAPITULLI 5

Shën Pjetri i tregon nuses si ai dëshironte që njerëzit të shëlboheshin;

e këshillon si ta fitojë kujtesën dhe për mrekullitë e mëdha

që do të ndodhin në qytetin e Romës.

KAPITULLI 6

Shën Pali i tregon nuses si Hyji e thirri atë në sajë

të lutjeve të të Lumit Shtjefën dhe si ujku u bë qengj

dhe pse është mirë që të lutemi për të gjithë.

KAPITULLI 7

Vegim për një shpirt që do të gjykohet dhe për akuzat

e djallit dhe ndërmjetësimin e Virgjërës.

Në këtë vegim qielli simbolizohet nga një pallat, Krishti nga dielli,

Virgjëra nga një grua, djalli nga një etiopas, engjëlli nga një kalorës.

Përmenden dy vende të pashpresa ndëshkimi dhe një i tretë, ku kish shpresë,

si edhe shumë gjëra të tjerë të mrekullueshme, veçanërisht për sufrazhet.

KAPITULLI 8

Engjëlli i tregon nuses domethënien e ndëshkimeve të një shpirti

të gjykuar nga Hyji në kapitullin e mëparshëm;

dhe për uljen e dënimit të tij pasi ai u pati kursyer jetën armiqve të vet.

KAPITULLI 9

Engjëlli i flet nuses për gjykimin e shpirtit të sipër-përmendur

dhe për veprat që duhen kryer në këtë jetë në të mirë

të shpirtit që vuan në purgator.

KAPITULLI 10

Krishti i ankohet nuses për romakët dhe i tregon për vendimin

e rreptë që do të marrë ndaj tyre nëse vdesin në mëkat.

KAPITULLI 11

Shën Anjeza lëvdon dhe bekon Virgjërën e lavdishme

dhe i lutet Virgjërës për bijën. Si përgjigjen Zoti dhe Virgjëra

dhe fjalët ngushëlluese që ata i thonë nuses. Kjo botë krahasohet me një kusi.

KAPITULLI 12

Virgjëra i tregon bijës për peripecitë e miqve të Hyjit

në botë të cilët herë vuajnë e herë ngushëllohen shpirtërisht

dhe për arësyen e mundimeve dhe ngushëllimeve shpirtërore.

KAPITULLI 13

Krishti i tregon nuses për lotët që i pëlqejnë Hyjit dhe lotët

që nuk i pëlqejnë dhe për lëmoshat që u duhen dhënën të varfërve

për të mirën e shpirtrave të të vdekurve. Krishti e këshillon nusen.

KAPITULLI 14

Krishti ngushëllon nusen e frikësuar duke i thënë

të mos ketë frikë nga çka ka parë dhe dëgjuar

sepse ato vijnë nga Shpirti Shenjt.

I flet rreth djallit që simbolizohet nga gjarpri dhe luani,

rreth ngushëllimit të Shpirtit Shenjt që simbolizohet

nga një gjuhë dhe rreth mënyrës si i duhet bërë ballë djallit.

KAPITULLI 15

Krishti i tregon nuses se përse të mirët vuajnë në këtë

jetë dhe të ligët begatojnë. Hyji i tregon asaj me anë të

një shëmbëlltyre se Ai ndonjëherë premton të mira të përkohshme

që duhen kuptuar si të mira shpirtërore dhe e sqaron se përse Hyji,

që di gjithçka, nuk ka parathënë ekzaktësisht kohën

kur do të ndodhin ngjarje të caktuara.

KAPITULLI 16

Virgjëra i tregon bijës si djalli ndonjëherë i mashtron shërbëtorët

e Hyjit nën maskën e devotshmërisë për t’u hapur probleme;

kujt i jepen indulgjencat. Ajo përmend një patë për të simbolizuar

funksionimin e kishës dhe një klloçkë për të simbolizuar Hyjin dhe shpjegon

se cilët janë ata që meritojnë të quhen zogj të Hyjit.

KAPITULLI 17

Shën Anjeza e mëson bijën si duhet jetuar për t’i pëlqyer Hyjit.

Pajtoni simbolizon këtu forcën dhe durimin;

ndërsa katër rrotat e tij simbolizojnë katër virtyte:

heqjen dorë nga gjithçka për hir të Hyjit, përvujtërinë,

dashurinë e vërtetë për Hyjin dhe mbajtjen nën fre të trupit.

KAPITULLI 18

Bija e lëvdon Virgjërën e lavdishme. Si Virgjëra i përgjigjet bijës.

Ajo i jep shumë hire dhe të tjera të mira nga ana e saj, e apostujve dhe shenjtërve.

KAPITULLI 19

Bija e lëvdon Zojën për virtytet dhe bukurinë e saj.

Virgjëra përgjigjet duke e konfirmuar lëvdatën dhe Biri

e krahason Nënën e Tij me një argjendar.

KAPITULLI 20

Shën Anjeza e mëson bijën të mos kthehet mbrapsht e as të marrë kot përpara,

për mënyrën e duhur për të filluar apo vazhduar me praktikat

vetëmohuese dhe ç’lloj vetëpërmbajtjeje i pëlqen Hyjit.

KAPITULLI 21

Fjalët e nuses drejtuar Hyjit në lidhje me virtytet

dhe madhështinë e Tij dhe përgjigja ngushëlluese e Virgjërës për bijën;

shërbëtorët e mirë të Hyjit nuk duhet të rreshtin së predikuari

dhe paralajmëruari njerëzit, pavarësisht nëse ata kthehen apo jo;

Virgjëra e sqaron këtë me anë të një krahasimi.

KAPITULLI 22

Ligësia e njërëzve në kohët e sotme ia kalon dredhisë së djallit,

tani njerëzit janë më të shpejtë për të mëkatuar

sesa djalli është për t’i tunduar, për gjykimin e njerëzve të tillë,

si miqtë e Hyjit duhet të predikojnë me guxim;

gjithashtu, në lidhje me dijen që Hyji u jep miqve të Vet.

KAPITULLI 23

Gjon Ungjilltari i flet Virgjërës së lavdishme për një

hipokrit mëkatar dhe Virgjëra i përgjigjet në lidhje

me karakteristikat e tij, si djalli e ka mashtruar atë dhe

si shpirti i mirë dallohet nga shtatë shenja dhe po

nga aq shenja njihet shpirti i lig.

KAPITULLI 24

Virgjëra e mëson bijën si duhet të sillen shërbëtorët

e Hyjit me të padurueshmit dhe e krahason krenarinë me një fuçi.

KAPITULLI 25

Nëna i tregon bijës se njeriu duhet të ruhet nga dëshirat

e mishit dhe ta ushqejë trupin aq sa ka nevojë;

i tregon edhe që njeriu duhet të qëndrojë pranë trupit por jo në trup.

KAPITULLI 26

Virgjëra i tregon bijës se cilat vepra të virtytshme e meritojnë

jetën e pasosur dhe cilat jo dhe për meritën e madhe që njeriu fiton kur bindet.

KAPITULLI 27

Virgjëra i ankohet bijës për një të devotshëm shtiracak

dhe e krahason atë me një shqytar të keqarmatosur në fushën e betejës.

KAPITULLI 28

Virgjëra flet për tre lloj vështirësish që simbolizohen nga tre lloj bukësh.

KAPITULLI 29

Nëna i tregon bijës se ka djaj që i shtyjnë njerëzit në mëkat,

të tjerë që e ngadalësojnë përparimin e tyre dhe disa të tjerë

që i tundojnë të agjërojnë dhe për mënyrën si u duhet bërë ballë atyre.

KAPITULLI 30

Nëna i tregon bijës si gjërat e çmueshme dhe të bukura

të botës nuk u bëjnë keq shërbëtorëve të Hyjit kur ata

i përdorin për nder të Hyjit dhe sjell shembullin e Palit.

KAPITULLI 31

Nëna i tregon bijës me anë të një krahasimi se predikuesit dhe miqtë e Hyjit,

në sajë të synimit të tyre të drejtë, do të shpërblehen njëlloj nga Hyji,

pavarësisht nëse njerëzit kthehen ose jo nga predikimi që ata bëjnë.

KAPITULLI 32

Nëna i tregon bijës për mëshirën e saj të pafund ndaj mëkatarëve

dhe ndaj atyre që e lëvdojnë dhe nderojnë.

KAPITULLI 33

Fjalët e famshme të nuses për qytetin e Romës.

Kujtohet ngushëllimi, devotshmëria dhe mbarëvajtja e dikurshme e klerikëve

dhe laikëve dhe pyetet pse gjithë kjo tani ka marrë fund dhe ka pllakosur rrënimi,

rrëmuja dhe skandali. Mjerimi material dhe shpirtëror i Romës.

KAPITULLI 34

Nusja ka një vegim të ndëshkimeve që e presin një shpirt ende gjallë fizikisht.

Këto ndëshkime, nëse shpirti kthehet përpara se të vdesë,

shndërrohen në nderin dhe lavdinë më të madhe për të.

KAPITULLI 35

Për nusen që i tregon Jezu Krishtit dëshirën e saj

për shpëtimin e shpirtrave dhe përgjigjen që i jep Shpirt Shenjt.

KAPITULLI 36

Hyj i tregon nuses se rregulltarët dikur hynin në manastire

nga frika e shenjtë dhe dashuria hyjnore, ndërsa tani armiqtë e Hyjit,

domethënë rregulltarët shtiracakë, dalin në botë nga krenaria e ligë dhe lakmia;

për kalorësit dhe shërbimin e tyre kalorsiak.

KAPITULLI 37

Krishti e pyet nusen për gjendjen e botës dhe ajo i përgjigjet

se bota është si një thes i hapur drejt

të cilit rendin të gjithë pa u menduar;

ndëshkimi i rreptë dhe i drejtë që Krishti do t’u japë njerëzve të tillë.

KAPITULLI 38

Jezu Krishti i thotë nuses të mos u zërë besë as ëndrrave

të bukura as atyre të këqija dhe i tregon për djallin që përzien

gënjeshtra me të vërteta në ëndrra e ato bëhen burim gabimesh në botë;

profetët nuk gabuan ngaqë e deshëm Hyjin mbi gjithçka.

KAPITULLI 39

Nëna i flet Birin për nusen dhe përgjigja që Krishti i jep asaj.

Pastaj Nëna shpjegon çfarë simbolizojnë luani dhe qengji dhe si Hyji,

për shkak të mosmirënjohjes dhe padurimit të njerëzve,

lejon që atyre t’u ndodhin gjëra që nuk në rast të kundërt nuk t’u ndodhnin.

KAPITULLI 40

Krishti i shpjegon nuses kuptimin e vdekjes së krishterë

dhe në ç’mënyrë njeriu vdes mirë ose keq dhe si miqtë

e Hyjit nuk duhet të shqetësohen nëse shohin se shërbëtorët

e Hyjit pësojnë një vdekje të vështirë trupore.

KAPITULLI 41

Nëna i thotë bijës se priftërinjtë me autoritet të ligjshëm për të falur mëkatet,

pavarësisht se mund të jenë në mëkat, janë të aftë t’i falin mëkatet;

e njëjta gjë vlen për sakramentin e Eukarestisë.

KAPITULLI 42

Nëna e krahason karakterin e mirë dhe veprat e drejta

të miqve të Hyjit me trarët e një dere;

shërbëtorët e Hyjit duhet të sillen në mënyrë të paqortueshme.

KAPITULLI 43

Nëna i flet bijës për pastorët e këqinj të cilët i krahason

me krimbin që gërryen rrënjët e pemës.

KAPITULLI 44

Krishti e krahason trupin me anijen dhe botën me detin.

Vullneti i lirë mund t’i çojë shpirtrat në qiell ose ferr.

Bukuritë tokësore krahasohen me një kupë.

KAPITULLI 45

Nusja vajton para madhërisë hyjnore sepse katër motrat Përvujtëri, Vetpërmbajtje,

Kënaqësi dhe Dhembshuri, bija të Jezu Krishtit Mbret,

tani përçmohen dhe motrat Krenari, Dëshirë, Ekses dhe Rryshfete,

bija të Mbretit Djall, quhen fisnike.

KAPITULLI 46

Nusja paralajmëron një fisnik që t’i kthejë pronat padrejtësisht të marra

dhe për zërin e një engjëlli që shpall një gjykim të rreptë ndaj tij.

KAPITULLI 47

Biri i tregon nuses si njeriu duhet të ruhet nga

tundimet e të ligut dhe e përshkruan djallin si armik të shtetit,

Hyjin si klloçkë, fuqinë dhe urtinë e Tij si flatra,

mëshirën e Tij si pupla dhe njerëzit si zogj.

KAPITULLI 48

Biri i flet nuses për një mbret,

si ai duhet të përpiqet që Hyji të nderohet më shumë

dhe për gjykimin që e pret nëse nuk vepron kështu.

KAPITULLI 49

Vegimi simbolik që nusja ka në lidhje me kishën,

me moderimin dhe qëndrimin e papës ndaj vetvetes,

kardinalëve dhe prelatëve të tjerë të Kishës së Shenjtë,

veçanërisht përsa i përket përvujtërisë.

KAPITULLI 50

Nusja në vegim sheh gjykimin e një morie njerëzish ende gjallë dhe dëgjon:

"Nëse ata i shlyejnë mëkatet, Unë do t’ua zbus dënimin."

KAPITULLI 51

Vegim mbresëlënës dhe i tmerrshëm për një shpirt para gjykatësit.

Argumentat e Hyjit, gjykimet e librit kundër shpirtit

dhe dëshmia e shpirtit kundër vetvetes.

Ndëshkime të ndryshme që iu caktuan atij në purgator.

KAPITULLI 52

Nusja sheh në vegim një burrë dhe një grua

dhe një engjëll i tregon kuptimin shpirtëror të vegimit.

KAPITULLI 53

Virgjëra i tregon nuses se ajo është e gatshme të ndihmojë çdo të ve,

virgjër apo grua të martuar që ka synime të drejta

dhe e do Birin e saj mbi gjithçka.

KAPITULLI 54

Nëna i tregon bijës për lindjen shpirtërore

të dikujt që ish rritur duke mëkatuar rëndë dhe

si kjo gjë u realizua në sajë të lutjeve dhe lotëve të shërbëtorëve të Hyjit.

KAPITULLI 55

Nëna i tregon bijës si, në sajë të lutjeve të shërbëtorëve të Hyjit,

ajo dëshiron të kujdeset për një djalë

dhe ta armatosë me armë shpirtërore.

KAPITULLI 56

Nëna i thotë bijës për dikë që ai

të mos mërzitet pse e kanë korigjuar.

KAPITULLI 57

Nëna i flet bijës për Romën që fillimisht duhet

pastruar nga egjrat me një drapër të mprehtë hekuri,

pastaj me zjarr, e pastaj me një palë qe.

KAPITULLI 58

Krishti i flet nuses figurativisht duke e krahasuar

veten me një sundimtar në shtegtim,

trupin e Vet me një thesar,

kishën me një shtëpi dhe priftërinjtë si rojtarë.

Hyji i vërtetë i ka nderuar këta priftërinj me nder të shtatëfishtë.

Hyji ankohet për priftërinjtë e këqinj që e keqtrajtojnë

shtatëfish dhe i shndërrojnë shtatë veshjet që duhet të kenë në shtatë vese.

KAPITULLI 59

Krishti i tregon nuses për tre detyrat që ka prifti:

e para, të shugurojë trupin e Krishtit;

e dyta, të ketë pastërti trupi dhe shpirti;

e treta, të kujdeset për bashkësinë e tij.

Ai duhet të ketë edhe një libër dhe vaj;

prifti është engjëll i Hyjit pasi ofiqi

i tij është më i lartë se ai i engjëjve.

KAPITULLI 60

Fjalët e nuses drejtuar Hyjit për një mënyrë

të luturi që është e pëlqyeshme në sytë e Hyjit.

KAPITULLI 61

Djalli iu shfaq nuses gjatë ngritjes së trupit të Krishtit

e i foli asaj duke u përpjekur ta bindë se çka

po ngrihej nuk ishte trupi i Krishtit.

Menjëherë asai iu shfaq një engjëll i Hyjit për ta ngushëlluar

dhe për t’i thënë që të mos i zinte besë djallit.

Krishti shfaqet dhe e detyron djallin t’i tregojë asaj të vërtetën.

Me trupin e Krishtit kungohen të këqinjtë dhe të mirët.

Masat e duhura në rast tundimesh në lidhje me trupin e Krishtit.

KAPITULLI 62

Në prani të nuses, Krishti qorton një prift që po varros

dikë që kish vdekur duke vuajtur me durim.

Si Krishti do t’u vijë të ligëve me shtatë plagë

shpirtërore dhe shtatë trupore dhe si ai shpirt fitoi lavdi

qiellore në sajë të durimit të treguar gjatë vuajtjeve dhe meritave të tjera.

KAPITULLI 63

Djalli iu shfaq nuses me qëllim që ta mashtronte

me arësyetime të gabuara në lidhje me sakramentin e trupit të Krishtit.

Krishti i erdhi asaj në ndihmë dhe e detyroi

djallin të thoshte të vërtetën.

Krishti e siguron dhe udhëzon nusen në lidhje me trupin

e Tij të lavdishëm në sakrament.

KAPITULLI 64

Nëna i flet bijës duke e krahasuar Birin e saj me një fshatar

të varfër dhe si hallet dhe përndjekjet u ndodhin

si të mirëve ashtu edhe të ligëve, edhe pse të mirët ato i shtyjnë,

në sajë të durimit, drejt pastrimit dhe shpërblimit.

KAPITULLI 65

Nëna e mëson bijën me një shëmbëlltyrë

se miqtë e Hyjit nuk duhet të lodhen e as të

heqin dorë nga predikimi;

dhe për shpërblimin e madh që i pret këta predikues.

KAPITULLI 66

Nëna i tregon bijës si zotërimi i të mirave materiale

nuk i bën keq njeriut kur ato nuk zotërohen me dëshirë të çrregullt.

KAPITULLI 67

Krishti i dëfton nuses madhështinë e Vet dhe si

gjithçka ecën në përkim me planin e Tij, me përjashtim të mëkatarëve.

Në lidhje me këtë sillen shembuj figurativë.

Njeriu duhet të jetë i kujdesshëm në veprimet e tij.

KAPITULLI 68

Nëna i flet bijës për një dhelpër dhe për djallin që, si dhelpër e zgjuar,

i mashtron njerëzit me tundime të shumta,

sidomos ata që sheh se po përparojnë në virtyt.

KAPITULLI 69

Krishti i flet nuses dhe i krahason sjelljen

dhe veprat e mira të klerikëve me ujin e pastër

dhe sjelljen dhe veprat e tyre të këqija me ujin e ndotur.

KAPITULLI 70

Nëna i tregon bijës për mundimet e Birit të saj të bekuar

dhe i përshkruan bukurinë e Tij.

KAPITULLI 71

Krishti i bën disa pyetje nuses dhe ajo i përgjigjet

dhe si Krishti i tha të zgjedhë në mes

tre gjendjesh të lavdërueshme jetese:

jetën si virgjër, e martuar ose e ve.

KAPITULLI 72

Fjalët e Krishtit në lidhje me motrat e Lazrit

të ngjallur të cilat (siç besoj unë) simbolizojnë

nusen dhe bijën e saj, Lazri shpirtin, Judenjtë ziliqarët.

Si Hyji u ka shfaqur këtyre të fundit mëshirë më të madhe

se ç’u shfaqi motrave të Lazrit dhe si njerëzit

që flasin shumë e bëjnë pak indinjohen me ata që bëjnë vepra të mira.

KAPITULLI 73

Nëna i thotë nuses se ajo nuk duhet të trazohet

për kalorësin që u deklarua se kish

vdekur dhe iu tregua asaj si i vdekur.

KAPITULLI 74

Fjalët e Krishtit për nusen; fjalët e Gjon Pagëzorit

në lëvdim të Krishtit dhe lutjet e devotshme

që ai bën në prani të Krishtit në emër të të krishterëve

dhe veçanërisht të një kalorësi.

Me anë të lutjeve të Gjonit,

kalorësi me duart e veta dhe me duart ndihmëtare

të Virgjërës së lavdishme, të Pjetrit dhe Palit armatoset

dhe zbukurohet me armë shpirtërore, domethënë me virtyte.

Domethënia e këtyre armëve trupore dhe mënyra për t’u lutur mirë.

KAPITULLI 75

Nusja lëvdon Krishtin dhe Virgjërën.

Përgjigja ngushëlluese që Virgjëra i jep bijës duke

i thënë se Hyji shpesh e bën më të dukshëm pushtetin

e Vet me anë të gënjeshtrave të djallit.

Dhe si provat kanë dobi shpirtërore.

KAPITULLI 76

Virgjëra i flet bijës për t’i treguar

kush janë miqtë e Hyjit.

Edhe për numrin e paktë të tyre në kohët

e sotme si mes laikëve ashtu edhe mes klerikëve.

Dhe përse Hyji që është i pasur e do varfërinë,

përse Ai zgjodhi të varfërit dhe jo të

pasurit dhe për ç’arësye kishës iu lejua të ketë pasuri.

KAPITULLI 77

Nusja i drejtohet Krishtit duke

shpallur mëshirën e madhe që Ai ka treguar për të.

Krishti i përgjigjet duke konfirmuar

mëshirën e Tij të ëmbël ndaj saj.

Ai e ka zgjedhur atë si enë për ta

mbushur me verë nga e cilaj pastaj

të pinë shërbëtorët e Hyjit.

KAPITULLI 78

Fjalë që nuses iu rrëfyen nga lart,

ose më mirë fjalë nga goja

e ëmbël e Virgjërës së lavdishme,

të shpallura qartë, drejtpërdrejtë,

pa fshehur asgjë e që e udhëzojnë

dhe ngushëllojnë nusen dhe që i duhen përcjellë papës,

mëkëmbësit të Zotit e që

paralajmërojnë për rrënimin e kishës.

KAPITULLI 79

Parathënie e rëndësishme për udhëzimet

që Krishti i diktoi nuses për një

prift e që përmban shumë gjëra të dobishme.

KAPITULLI 80

Mësim i dobishëm që nusja e Krishtit,

e frymëzuar nga Hyji,

i jep një prifti në lidhje me mënyrën

si ai duhet të sillet shpirtërisht dhe fizikisht Hyjit.

KAPITULLI 81

Përgjigja e Virgjërës, me sa duket,

për nusen në lidhje me tre vetë

për të cilët po lutej nusja para Hyjit.

Lotët e vlefshëm dhe ata të pavlefshëm.

Si dashuria për Hyjin rritet me anë të

meditimit mbi përvujtërinë e Krishtit.

Dhe si frika (jo birnore apo fillestare) mund të jetë e mirë.

KAPITULLI 82

Krishti i flet nuses dhe i tregon

asaj se shpirti i devotshëm duhet që si

një nuse të ketë gojë të bukur,

veshë të pastër, sy modestë dhe zemër të palëkundur.

Ai jep një shpjegim shumë të bukur shpirtëror

të të gjithave pjesëve trupore të përmendura.

KAPITULLI 83

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

se ajo duhet ta dojë Atë ashtu

si shërbëtori i mirë do të zotin,

si biri i mirë do të atin dhe si gruaja

besnike do të shoqin nga ai cili

ajo nuk duhet të ndahet kurrë.

Ai jep një shpjegim shpirtëror

dhe të dobishëm për gjithë këtë.

KAPITULLI 84

Krishti i flet nuses dhe i përshkruan

tre burra që ranë për shkak të grave.

I pari krahasohet me një gomar të kurorëzuar.

I dyti kish zemër lepuri dhe i treti

krahasohet me një kuçedër.

Prandaj gruaja duhet t’i nënshtrohet burrit.

KAPITULLI 85

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

për dy faqe të një libri të hapur para Tij.

Tre herë është shkruar mëshirë në njërën faqe,

drejtësi tek tjetra. Ai e këshillon t’i kthehet

mëshirës sa ka ende kohë në mënyrë

që të mos ndëshkohet më pas nga drejtësia.

KAPITULLI 86

Nëna e Hyjit thotë se ajo është si

lule nga e cila bletët mbledhin mjalt të ëmbël.

Bletët janë shërbëtorët dhe të zgjedhurit

e Hyjit që vazhdimisht mbledhin nektarin

e hirit prej saj dhe kanë flatra shpirtërore,

këmbë shpirtërore dhe një thumb shpirtëror.

KAPITULLI 87

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

se ajo duhet ta ruajë trupin

të bukur dhe të panjollë.

Ai i krahason të gjitha pjesët e trupit

nga ana shpirtërore me dashurinë e përsosur

për Hyjin dhe të afërmin,

veçanërisht për miqtë e Hyjit.

Ai shton se ajo duhet të bëjë shpirtërisht

çka feniksi bën fizikisht,

pra të mbledhë dru dhe të vetëdigjet.

KAPITULLI 88

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

se gjithë krijimi është sipas vullnetit

të Tij me përjashtim të njerëzve.

Thotë edhe se ka tre lloj njerëzish në këtë botë.

Ata mund të krahasohen me tre

anije që lundrojnë në det,

e para prej të cilave has në rrezik dhe mbytet,

e dyta lëkundet mes dallgëve,

e treta drejtohet mirë.

KAPITULLI 89

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

për mënyrën si kalorësi shpirtëror

duhet të sillet në luftë,

konkretisht të besojë në Hyjin

dhe jo në forcat e veta.

Ai jep dy lutje të shkurtra që

kalorësi duhet t’i thotë çdo ditë.

Ai gjithashtu thotë se kalorësi duhet

të armatoset me armët shpirtërore të përshkruara këtu.

KAPITULLI 90

Krishti flet dhe thotë se miqtë

e Tij janë si krahu i Tij pasi

si doktor i mirë ai heq mishin e kalbur

apo elementë të dëmshëm prej tyre

dhe vë mish të shëndetshëm duke

i shndërruar ata në Veten e Tij.

KAPITULLI 91

Krishti e këshillon nusen të

përvujtërohet në katër mënyra,

konkretisht para atyre që kanë

pushtet në botë, para mëkatarëve,

para miqve shpirtërorë të Hyjit

dhe para atyre që janë të varfër në botë.

KAPITULLI 92

Krishti e këshillon nusen të përparojë

dhe të qëndrojë në virtyte

duke imituar jetën e shenjtërve dhe,

në këtë mënyrë, të bëhet krahu i Tij.

Ai tregon si shenjtërit bëhen krahu i Krishtit.

KAPITULLI 93

Krishti i flet nuses dhe i jep tre rregulla,

konkretisht që të mos dëshirojë tjetër

përveç ushqimit dhe veshjeve,

mos të dëshirojë përfitime shpirtërore

përveçse sipas vullnetit të Hyjit dhe të mos

trishtohet për asgjë përveç mëkateve

të veta dhe të të tjerëve.

I thotë edhe se ata që nuk dëgjojnë

të kthehen dhe t’i shlyejnë mëkatet me

pendesë të rreptë në këtë jetë,

do të gjykohen rreptësisht në gjykimin hyjnor.

KAPITULLI 94

Krishti i mëson nuses lutje të

bukura për kur vishet,

kur ulet në tryezë dhe kur shkon në shtrat.

Ai e këshillon të jetë e përvuajtur

në veshje dhe e virtytshme dhe e

vetëkontrolluar në përdorimin e trupit të vet.

KAPITULLI 95

Krishti i tregon nuses ç’lloj

armësh kanë të ligjtë.

Ai i shpjegon asaj që nëse ata mburren

me mëkatin e tyre me synimin për të qëndruar në të,

ata do të zhbihen nga shpata

e tmerrshme e gjykimit të rreptë të Hyjit.

KAPITULLI 96

Dhëndri i shpjegon nuses kuptimin

e distancës prej dy pëllëmbësh dhe

nxjerrjen e shpatës së përmendur

në kapitullin e mëparshëm.

KAPITULLI 97

Krishti i flet nuses për një prelat.

Ai i thotë asaj se një shpirt

i devotshëm që e humbet nxehtësinë

e devotshmërisë dhe të meditimit

të shenjtë për shkak të krenarisë

dhe ambicjes dhe përzierjes në punët e botës,

mund ta rifitojnë ngrohtësinë

dhe dritën hyjnore dhe të përjetojë ëmbëlsinë

hyjnore duke e përvujtëruar

veten përsosshmërisht para Hyjit.

KAPITULLI 98

Krishti i flet nuses dhe thotë

se mëkatarët dhe indiferentët

do të qëllohen me katër shigjeta,

domethënë me katër qortimet që gjenden

këtu në mënyrë që ata të pendohen dhe të bëjnë kthesë.

KAPITULLI 99

Krishti i flet nuses dhe ankohet

për Judenjtë që e kryqëzuan.

Ai ankohet edhe për të Krishterët

që tallen me Të dhe dashurinë

dhe drejtësinë e Tij duke mëkatuar

me mendjemadhësi dhe me dashje kundër

urdhëresave të Tij dhe duke i shpërfillur

vendimet e kishës për çkishërim me pretekstin

se Hyji është i mëshirshëm.

Prandaj Ai i kërcënon me furinë

dhe zemërimin e drejtësisë së Tij.

KAPITULLI 100

Krishti i flet nuses dhe i tregon asaj

se ajo është si pipëz e Shpirtit Shenjt

me të cilën Ai krijon muzikë

të këndshme në botë për lavdinë e Tij

dhe për të mirën e njerëzve.

Për këtë arësye, Ai dëshiron ta veshë

atë me argjendin e një sjelljeje

dhe urtie të virtytshme nga jashtë dhe me

arin e përvujtërisë dhe pastërtisë së zemrës nga brenda.

KAPITULLI 101

Nëna e Hyjit thotë se zemra

e Birit të saj është tejet e ëmbël,

tejet e pastër dhe tejet e mirë,

aq e mirë sa edhe sikur një

mëkatar të gjendej buzë ferrit,

po të kërkonte ndihmë,

ai menjëherë do të shpëtohej,

mjaft që të jetë i vendosur për të bërë kthesë.

Njeriu i hyn Hyjit në zemër me

anë të pendesës së vërtetë dhe soditjes

së shpeshtë të mundimeve të Tij.

KAPITULLI 102

Nusja sheh gjykimin e shpirtit

të një murgu para Krishtit gjykatës.

Virgjëra e Bekuar ndërmjetëson

për të dhe djalli e akuzon

ashpër për mëkate të rënda.

KAPITULLI 103

Ndërsa po lutej,

nusja e Krishtit pati një vegim

ku pa të lumin Denis që i lutej

Virgjërës Mari për mbretërinë e Francës.

KAPITULLI 104

Bashkë me të lumin Denis

dhe shenjtër të tjerë,

Nëna e Hyjit i lutet të Birit

për Francën për shkak të luftës

mes dy mbretërve që krahasohen

me dy bisha të egra.

KAPITULLI 105

Krishti i flet nuses për paqen

që duhet vendosur mes mbretërve

të Francës dhe Anglisë.

Nëse mbretërit e bëjnë veshin shurdh,

ata do të ndëshkohen rreptë.

KAPITULLI 106

Krishti i thotë nuses

të mos ketë frikë ta ndërpresë

agjërimin për t’iu bindur

atit të saj shpirtëror,

pasi kjo gjë nuk përbën mëkat.

Ai e këshillon të tregohet e qëndrueshme,

t’i bëjë ballë vazhdimisht tundimeve

dhe të synojë të ndjekë

shembullin e Virgjërës Mari,

të Davidit dhe të Abrahamit.

KAPITULLI 107

Krishti e nxit nusen, domethënë shpirtin,

që gjithmonë dhe me dashuri

të qëndrojë në pendesë të sinqertë,

dashuri hyjnore dhe bindje të palëkundur.

Ai i dënon ata që e përbuzin bindjen,

abstinencën dhe durimin.

Ai gjithashtu e paralajmëron njeriun

e përshpirtshëm që të mos lejojë

që ndërgjegja t’i ashpërsohet dhe verbohet.

KAPITULLI 108

Krishti i flet nuses dhe i thotë

se tre shenjtër i pëlqenin në mënyrë të veçantë.

Këta ishin Virgjëra Mari,

i Lumi Gjon Pagëzori dhe Maria Magdalena.

KAPITULLI 109

Nëna thotë se njerëzit e përshpirtshëm,

pasi kthehen tek Hyji me pendesë dhe dashuri,

duhet të kompensojnë gjithë kohën

që kanë humbur më parë,

në mënyrë që të mos i ofrojnë Hyjit arra bosh.

KAPITULLI 110

Krishti e mëson nusen

si ta dallojë shpirtin e mirë

nga i keqi dhe si duhet t’i

përgjigjet njeriu secilit prej tyre.

KAPITULLI 111

Krishti i flet nuses për tre lloje ligjesh,

konkretisht ligjin kishtar,

ligjin perandorak dhe ligjin civil.

Ai e këshillon të jetojë sipas

një lloji të katërt ligj:

ligjit hyjnor, shpirtëror,

domethënë të jetojë me përvujtëri,

me fe katolike të palëkundur

dhe të përsosur dhe me dashuri hyjnore,

duke e vënë Hyjin mbi gjithçka.

Kështu fitohen nderet shpirtërore

dhe pasuritë qiellore në lavdinë e përjetësisë.

KAPITULLI 112

Krishti i flet nuses dhe i thotë

të ruhet veçanërisht nga vesi i krenarisë,

mos t’i rritet mendja prej bukurisë,

pasurive apo familjes së saj.

Njeriu krenar krahasohet me një

flutur me flatra të gjera dhe trup të vogël.

KAPITULLI 113

Krishti e këshillon nusen

të jetojë me përvujtëri dhe të mos

mundohet për të bërë emër apo famë,

pasi Ai nuk zgjodhi të diturit

për të predikuar ungjillin

por peshkatarë të përvuajtur.

KAPITULLI 114

Krishti e këshillon nusen të

ruhet nga kontaktet me njerëzit mondanë.

Këta i quan rosto të djallit.

Virgjëra Mari e mëson që të ketë

synim të drejtë në çdo veprim të virtytshëm,

në mënyrë që t’i japë Hyjit më shumë lavdi,

pasi ka shumë vetë që i shërbejnë

Hyjit me veprat e tyre,

por synimi i tyre i gabuar hedh

hije mbi të mirat që bëjnë.

KAPITULLI 115

Krishti e mëson nusen sesi një

i djallosur mund të lirohet nga djalli.

Ai i tregon asaj se shpirti

ka gjymtyrë të brendshme shpirtërore

ashtu sikurse trupi ka gjymtyrë të jashtme trupore.

Këtë Hyji e shpjegon bukur

me anë të një shembulli.

KAPITULLI 116

Krishti i ankohet nuses

për paganët dhe hebrenjtë,

por sidomos për të krishterët

e këqinj sepse ata nuk i marrin sakramentet

e shenjta me devotshmërinë dhe pastërtinë

e duhur dhe sepse nuk duan t’ia dinë për krijimin,

shëlbimin dhe ngushëllimin hyjnor.

KAPITULLI 117

Hyji vetë rend për t’i takuar

ata që vërtet e dëshirojnë Atë;

Ai i ngushëllon si baba zemërmirë

dhe gjërat e vështira i bën të lehta për ta.

KAPITULLI 118

Krishti i flet nuses dhe i thotë se Ati,

duke bërë realitet dëshirën

e njerëzve për të bërë mirë,

i tërheq drejt Vetes vullnetmirët

që dëshirojnë të shlyejnë fajet e kryera.

KAPITULLI 119

Nëna përshkruan shtatë të mira

që ka Krishti dhe shtatë të kundërtat

e tyre me të cilat njerëzit ia kthejnë Atij.

KAPITULLI 120

Krishti i tregon nuses

se ka dy lloje kënaqësish,

shpirtërore dhe trupore;

kënaqësia shpirtërore është gëzimi

që njeriu gjen në mirësinë e Hyjit.

KAPITULLI 121

Murgun nuk e bën veshja

por virtyti i bindjes

dhe respektimi i rregullit.

Pendesa e sinqertë me zemër krahas

synimit për të bërë kthesë e çliron

shpirtin nga duart e djallit

edhe në rast se i mungon pendesa e përsosur.

KAPITULLI 122

Jeta e njeriut të shthurur

i përngjan një ure të ngushtë e të rrezikshme.

Nëse ai nuk largohet shpejt nga ura

duke kërcyer brenda anijes së jetës,

të pendesës dhe të virtytit,

ai do të flaket kokëposhtë nga armiku,

domethënë djalli, në humnerë.

KAPITULLI 123

Krishti e mbron nusen e Vet, Brixhidën,

domethënë shpirtin që e ka lënë botën

dhe i është futur jetës shpirtërore,

shpirt të cilin babai dhe nëna,

motra dhe vëllai përpiqen ta largojnë

nga dashuria dhe pastërtia e martesës.

KAPITULLI 124

E lumja Anjezë i vendos në kokë

nuses së Krishtit një kurorë me shtatë xhavahirë.

KAPITULLI 125

Nëna e Hyjit i flet bijës, nuses së Krishtit,

me anë të një alegorie të bukur

ku shtatë kafshë simbolizojnë

katër njerëz të pamoralshëm dhe tre të virtytshëm.